Garanties van Oorsprong in Europa

Vandaag kwam de @NLenergie een paginagrote advertentie over sjoemelstroom. Insiders weten dit al lang en sinds een tijdje probeert WISE dit ook aan de gewone consument duidelijk te maken, maar een grote energie maatschappij die dit ineens heel groot gaat adverteren is nog altijd welkom om dit probleem meer onder de aandacht te brengen. Dus zelfs als dit een pure marketing stunt is, dan is er tenminste nog extra aandacht voor dit probleem.

Nu er zoveel aandacht voor is leek het mij een goed moment om het hele sjoemelstroomverhaal eens even grondig uit te zoeken, want voor zover ik weet is dat nog door niemand gedaan in Nederland. Tijd dus om eens in de statistieken te duiken. Omdat de statistieken niet erg overzichtelijk zijn heb ik er de onderstaande grafieken van gemaakt. Hieruit is veel interessante informatie te herleiden.

Grafiek met de afmelding van GVO's per land.

De afmeldingen van Garanties van Oorsprong (GVO’s) per land en in totaal (blauwe kolommen, rechter schaal). Een afmelding gebeurt bij gebruik van de GVO.


Tot 2011 was Zweden veruit de grootste consument van Garanties van Oorsprong (GVO’s), maar sindsdien is het aantal afmeldingen sterk terug gevallen. Ik heb nog even gezocht, maar ik kan zo geen verklaring vinden in het ontbreken van gegevens, dus het lijkt erop dat de consumptie van groene stroom in Zweden met 2/3 is teruggevallen vorig jaar. Niet meer Zweden, maar Duitsland is de grootste consument van GVO’s geworden. Duitsland vertoont een gestage groei in de consumptie van GVO’s. Duitsland is ook de grootste stroomconsument van Europa dus deze eerste plaats is in dat opzicht niet opmerkelijk. Verder vraag ik mij af of de groei verklaard kan worden door het steeds grotere aantal bedrijven dat in Duitsland “bevrijd” is van het afdragen van de EEG-umlage en op een andere manier aan zijn groene verplichting moet voldoen?
Op de tweede plaats vinden we Nederland (vlak voor België). Wat in de grafiek duidelijk te zien is, is dat Nederland al geruime tijd een fors verbruik van GVO’s heeft. Waarschijnlijk een nalatenschap van de uit het begin van dit millennium toen de Nederlandse overheid nog een duidelijk groene koers volgde. Zeker gegeven het feit dat Nederland maar ~110TWh per jaar aan totaal elektriciteitsverbruik heeft, is te zien dat het aandeel groene stroom hoog is op ongeveer 1/3 van het totaal.
Op de derde plek komt België met eveneens een kleine 35TWh aan GVO’s in 2012. In 2010 was dat zelfs nog hoger op 40TWh. Van 2010 kunnen we tevens het totale elektriciteitsverbruik van België terugvinden: 88,6TWh. Dat betekent dat in 2010 zeker 45% van de Belgische elektriciteitsvoorziening met GVO’s gedekt was. Zou België ook op grote schaal met Sjoemelstroom te maken hebben?
Op een gedeelde vierde plek samen met het eerder genoemde Zweden vinden we Noorwegen. Interessant, want dat betekent dat Noorwegen in ieder geval ook een deel van zijn eigen stroomvoorziening met GVO’s dekt. Van de 121,8TWh die Noorwegen in 2011 gebruikte was maar liefst 35TWh gedekt met GVO’s. Dat is toch een kleine 30%. Niet eens zo gek veel anders dan in Nederland!

Grafiek met de import van GVO's per land

De import van GVO’s per land per jaar en de totale import van GVO’s (blauwe kolommen, rechter schaal). Landen die niet importeren zijn weggelaten.


HUH! Duitsland (!) is de grootste importeur van GVO’s in Europa. Duitsland importeerde bijna 50TWh aan GVO’s in 2012. Dat is meer dan er in dat jaar afgemeld werden in Duitsland. Dus Duitsland zit met een overschot aan GVO’s. Duitsland, het schoolvoorbeeld van de stimulering van de duurzame energieproductie importeert al zijn GVO’s. En als we vast even vooruit spieken naar de volgende grafiek dan zien we dat er ondanks een forse productie van groene stroom (65,7TWh in 2011) er bijna geen GVO’s worden uitgegeven in Duitsland. Ik heb het nog niet kunnen verifiëren, maar dit is mijn hypothese: Stroom die met het EEG gestimuleerd wordt, mag niet dubbel gestimuleerd worden en kan dus geen GVO ontvangen. De bedrijven die vrijgesteld zijn van bijdrage aan het EEG-systeem moeten een deel van de verbruikte stroom vergroenen met GVO’s. Dit percentage zal vast toenemen, maar vooral het aantal bedrijven wat is vrijgesteld neemt toe en daarmee dus ook de import van GVO’s (want de meeste groene stroomproductie in Duitsland valt onder het EEG en hierdoor heeft Duitsland maar een heel beperkte productie van GVO’s).
Het tweede land is België. En België valt op, omdat het beduidend meer importeert dan het afmeld. Dit verschil wordt wel ongeveer goed gemaakt door de Export, maar België produceert zelf ook groene stroom en GVO’s (want de subsidie verloopt in België via het verstrekken van GVO’s).
Het derde land is Finland. Finland is vooral bedreven in de handel in GVO’s, want de export van GVO’s is ongeveer gelijk aan de import.
Pas het vierde land is Nederland. De import bedraagt ongeveer 33TWh. Iets minder dus dan we in Nederland gebruiken aan groene stroom.
Er is echter nog één land meer wat opvalt; namelijk Noorwegen. Noorwegen, het land wat al zijn waterkracht-GVO’s aan Nederland zou verpatsen, blijkt dus niet alleen zelf een fors deel van zijn stroomverbruik met GVO’s te dekken, maar ook nog eens ongeveer 19TWh aan GVO’s te importeren!

Grafiek met de GVO export per land.

De export van GVO’s per land en de totale export (blauwe kolommen, rechter schaal). Landen zonder export zijn weggelaten.


Als we naar dit grafiekje kijken over de export van GVO’s, dan mag het wel duidelijk zijn waarom het soms overkomt alsof alle GVO’s uit Noorwegen komen. Noorwegen is duidelijk al jaren veruit de grootste exporteur van GVO’s. In de afgelopen 6 jaar kwam >50% van alle GVO export uit Noorwegen. Het valt echter op dat de export van GVO’s in 2012 met 134TWh in Noorwegen ongeveer gelijk is aan de totale elektriciteitsproductie in een gemiddeld jaar. Het valt dus te verwachten dat de groei er wel uit is voor de komende jaren. Zeker ook als we bedenken dat Noorwegen in 2012 35TWh aan GVO’s zelf gebruikte en maar 19TWh importeerde, dan moeten ze ergens uit een reservepotje hebben kunnen putten. Als we dan vooruit kijken naar de volgende grafie, dan zien dat Noorwegen al een aantal jaar meer GVO’s produceert, dan het exporteert, dus dat is goed mogelijk.
Op een respectabele tweede plaats zien we Finland met 35TWh. We hebben echter eerder al gezien dat Finland graag handelt in GVO’s en de netto export daardoor ongeveer 0 is. Dit maakt de export van Noorwegen overigens alleen maar significanter.
Ook de derde speler, Zweden met 17TWh, importeert meer dan het exporteert.
En de rest is, zeker in verhouding tot Noorwegen, gekrabbel in de marge.

grafiek met de jaarlijkse uitgifte van GVO's per land en totaal

Uitgifte van GVO’s in Europa aan de verschillende landen en in totaal (blauwe kolommen, rechter schaal). Landen zonder uitgifte zijn weggelaten.


Dan komen we bij de Productie, alwaar Noorwegen veruit de grootste is. Het valt echter op dat Noorwegen al een paar jaar hoge productie heeft. Het is dus niet onwaarschijnlijk dat Noorwegen een kleine voorraad heeft of misschien wel had. Het is ook wel meteen duidelijk dat Noorwegen met de productie van GVO’s op eenzame hoogte staat. In het verleden deed echter Zweden nog een zeer respectabele poging met een GVO uitgifte van ~68TWh in 2008, 2009 en 2010, maar dit is sindsdien helemaal weggevallen. Ik heb geen flauw idee wat hier aan de hand is en ben dan ook erg benieuwd of iemand hier een goede verklaring voor heeft?
De momenteel tweede plek wordt ingenomen door Zwitserland. In Zwitserland werd in 2012 een zeer respectabele 30TWh aan GVO’s uitgegeven. Des te meer omdat Zwitserland in voorgaande jaren nooit meer dan 1TWh aan GVO’s heeft uitgegeven. Nou produceert Zwitserland al heel lang ongeveer 40TWh/jaar aan groene stroom met voornamelijk waterkracht, maar werd deze tot voor kort dus niet gecertificeerd. Wel wordt er al een paar jaar enkele TWh aan GVO’s per jaar geïmporteerd. Het is niet helemaal duidelijk of de extra uitgifte van GVO’s in Zwitserland nu het gevolg is van meer vraag op de markt (doordat Noorwegen tegenwoordig aan zijn max zit mogelijk met een blik naar de toekomst nu alvast de GVO aanvragen om ze later te verhandelen), of dat er een andere reden is?
Verder is Nederland de vijfde grootste uitgever van GVO’s met ongeveer 10TWh in 2012.

Grafiek van de netto GVO import

De netto export van GVO’s per land (export minus import). Negatief betekent dus dat een land meer GVO’s importeert dan het exporteert.


Als we uiteindelijk dan kijken naar de netto export van GVO’s, dan blijft er maar één grote exporteur over, namelijk Noorwegen.
Veel landen zweven rond de nul-lijn en zijn dus ongeveer neutraal. Deze landen doen in het algeheel weinig met GVO’s of produceren zelf de GVO’s die ze nodig hebben.
Er zijn maar drie landen die significante hoeveelheden importeren: Duitsland ~44TWh, België ~37TWh en Nederland 29TWh.

Weet jij nog meer interessante informatie uit deze grafieken en data te halen, laat dan vooral een reactie achter hieronder, via e-mail of een tweet.

Wil je écht zeker weten dat je donker groene Nederlandse duurzame energie gebruikt? Gebruik dan zonnepanelen om zelf je stroom mee op te wekken. Er zijn nu al meer dan 600 aanbieders van zonnepanelen in Nederland.

2 reacties op “Garanties van Oorsprong in Europa

  1. Interessant artikel, geeft inkijkje in hoe het in 2013 was. Is hier anno 2016 veel in veranderd? Hoe toegankelijk zijn de historische en aktuele statistieken en wat doen overheden en de energiesector hiermee? Gaat er ook nog iets met GVO’s op het gebied van gas gebeuren?

  2. Pingback: Duurzaam online: een groene webhost is niet altijd zo groen als het lijkt - Zaailingen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.